به گزارش نافذ، روزنامه انگلیسی دیلی تلگراف در مقاله‌ای که در روزنامه آمریکایی نیویورک‌سان نیز منتشر شده است، با اشاره به سابقه پاپ بندیکت شانزدهم در سخت‌گیری در قبال اسلام نوشت: «با نگاه اول نیز متوجه می‌شویم شیوه پاپ بندیکت شانزدهم در مقابل اسلام با رویه پاپ ژان پل دوم متفاوت است.»
این مقاله در ادامه با بیان آنکه وی در ظاهر و در مقام فردی مذهبی که مطالعه‌ای طولانی درباره ادیان داشته است، علاقه بسیاری به آغاز گفتگو با مسلمانان داشته و در سفر اخیر خود نیز نشانه‌هایی از استقبال از مسلمانان را بروز داد اما "در واقع بندیکت شانزدهم در مقایسه با ژان پل دوم که حاضر به عذرخواهی به دلیل جنگ‌های صلیبی شده و به عنوان اولین پاپ در سفر خود به سوریه در سال 2001 از یک مسجد دیدار کرد، روشی بسیار محتاطانه‌تر در قبال اسلام اتخاذ کرده است".
به نوشته این روزنامه پاپ بندیکت شانزدهم حتی پیش از رسیدن به مقام پاپی و در مقام اسقف اعظم جوزف رودریگز، یکی از تحلیلگران تندروی تفاوت الهیاتی میان مسیحیت و دیگر دین‌ها، بویژه اسلام بود.
به همین دلیل وی در مقایسه با پاپ سابق، علاقه بسیار کمتری به نشست‌های میان ادیان مانند نشست پایه‌گذاری شده توسط ژان پل دوم در آسیسی دارد که منتقدان پاپ نگرانند موجب مبهم شدن تفاوت میان ادیان و از دست رفتن جایگاه مذهب کاتولیک شود.
از زمان رسیدن وی به مقام پاپی، واتیکان نشانه‌های از سخت‌گیری بیشتر در مذاکرات خود با اسلام بروز داده و بر نیاز به "اقدام متقابل" تاکید کرده است. آنها معتقدند اگر قرار است مسلمانان از آزادی مذهب در غرب برخوردار باشند، مسیحیان نیز نباید در کشورهای مسلمان تحت پیگرد قرار گیرند.
کاردینال راتزینگر، در کتاب "نمک زمین" در سال 1997 بر مبنای مصاحبه با یک خبرنگار آلمانی، دیدگاه‌های متفاوتی را درباره اسلام بیان کرده است.
وی از یک سو از اسلام به عنوان دینی رو به رشد و متحد مسیحیت در مبارزه با "نسبی‌گرایی" در غرب یاد کرده و از سوی دیگر وی انتقاداتی را درباره نظریه حکومت دینی در اسلام بیان کرده و آن را "ماهیت درونی" این دین دانسته است.
وی در اروپا نیز با درخواست برای عدم پذیرفته شدن ترکیه در اتحادیه اروپا که آن را عاملی برای "از بین رفتن ریشه‌های مسیحی اروپا" دانسته بود، موجب خشم بسیاری از مسلمانان شد.
به نوشته این روزنامه واضح‌ترین نمونه‌های سخت‌گیری وی در برابر اسلام را می‌توان در طرد اسقف اعظم میشل فیتزجرالد، از حامیان اصلی‌ پاپ ژان پل دوم برای نزدیکی با اسلام، مشاهده کرد.
انتظار می‌رود فیتزجرالد که از اسقف‌های اعظم عرب زبان واتیکان بود، به مقام کاردینالی و ریاست بخش گفتگوی ادیان در واتیکان برسد اما در عوض وی در جریان تغییرات اداری پس پاپ شدن بندیکت شانزدهم، به عنوان فرستاده وی به قاهره اعزام شد که بسیاری از کارشناسان آن را نوعی تبعید دانسته‌اند.
در همان زمان کارشناسان درباره این مسئله هشدار دادند و پدر توماس رسه، یک یسوعی، نیز در اینباره گفت: «بدترین تصمیم پاپ تا به حال، تبعید اسقف اعظم فیتزجرالد بوده است. وی در واتیکان از افراد باهوش در ارتباط با مسلمانان بود. نباید چنین فردی را تبعید کرد، باید با او سخن گفت. اگر پاپ حرف احمقانه‌ای درباره مسلمانان بزند، مردم در آفریقا خواهند مرد و در اندونزی کلیساها را می‌سوزانند.